Through the eye of Londen || Zora & Hayden

Hayden liep door de drukke menigte. Elke keer als ze het grote London Eye zag was ze onder de indruk. Haar ogen zochten een bankje. Toeristen namen foto's en overal zag je rook in kringetjes omhoog gaan. Op naar het niets, niks aantrekkend van wat er om zich heen gebeurde. Kon het maar echt zo. Haar ogen spotte een leeg plaatsje op een bankje. Er zat een meisje op. Lachend keek ze naar haar en stapte toen op haar af om plaats te nemen op het bankje. Er was op geschreven en er zaten hartjes, I love ... enzo in gekrast. "Hoi." zei ze lachend naar het meisje en keek toen weg. Ze peuterde aan haar nagellak en keek met een schuin hoofd keurend naar een kleine jongen die rondjes aan het rennen was en een duif weg joeg. Hij trok aan jassen, toen was blijkbaar de maatvol voor de moeder van het ventje. "STOP IT!" hoorde je keihard. Dit vond Hayden zielig, maar ze zou er niet op in gaan. Het jongetje rende huilend een café in en dat was het laatste wat ze van hem zag.

Zora zat op een bankje en keek zo uit over een menigte die onder de indruk waren van het London Eye. Ze glimlachte en zag de lange rij mensen die wachtten totdat ze ook een rondje mochten. Zora greep in haar tas naar een flesje water, ze had die dag een korte lesdag gehad op school, waarna ze hoorde dat de metro's problemen hadden en pas over een uurtje weer zouden rijden. Ze nam een slok van het flesje en zag een meisje haar kant op lopen, ze glimlachte naar haar toen het meisje ging zitten. 'Hey.' ze draaide wat met de dop van het flesje voordat ze nog een slok nam. Het was nog maar half 3 in de middag en ze had haar middag voorbereid om lekker lui te zijn en misschien een nieuw gerecht uitproberen, niet dat ze zo top was met koken maar ze zocht gewoon wat nieuwe hobby's. Zora keek nog een keer opzij naar het meisje die van ongeveer de leeftijd leek te zijn.

Met een kille blik keek ze naar een jongen die rondliep, hij zag er uit alsof hij wat van plan was. Starend naar de jongen zochten haar handen haar mobiel. Ze tikte een spelletje aan om te gaan spelen. Mensen rende, liepen en strompelde langs. Een oude zwerver zat met zijn kapotte verscheurde hoedje proberen mensen nog wat geld af te tappen om voor hem weer een sigaret of drank te kopen. Eten kun je vaak wel gratis afhalen bij een speciale stichting of krijg je, maar drank enzo krijg je niet daar. Ze peuterde aan het hoesje van haar mobiel en ging verder met het spel angry birds. Grijnzend zat ze op het bankje. Haar ogen schoten naar een fietser. Een zwarte man dat zo te zien veel haast had. Een soort windvlaagje ging langs haar heen.

Zora pakte haar tas voor zich op schoot en graaide er wat doorheen op zoek naar haar metro kaart. Met een zucht ging ze elk hoekje en elk zakje bij langs, hij zat niet in haar tas. Zora dacht na waar de kaart zou kunnen zijn, de laatste keer dat ze de kaart vast had was op het station. Ze beet op haar lip en deed haar flesje in haar tas en pakte haar mobiel er snel uit om een bericht naar één van haar klasgenoten te sturen. Binnen nog geen 20 seconden had ze weer wat terug, ook op de werkplaats van de school lag geen metro kaart. Zora haalde een hand door haar haar dat wild was gaan zitten door de buitenlucht, moest ze maar een taxi nemen.

Voorzichtig sprak Hayden het meisje aan. "Zoek je wat?" zei ze langzaam. Ze keek het meisje met haar donker omlijnde ogen. "Ik ben trouwens Hayden, en jij?" haar stem klonk zacht en vriendelijk. Meteen begon ze te nagelbijten. Iets wat ze deed als ze verlegen was, nagelbijten of aan haar kleren plukken. Maar bij haar broek die ze nu aanhad kon ze dat maar beter niet doen. Hij zat net goed, de plooien op de juiste plek. Ja, ze was hipster. Ze wist het wel, maar het maakte haar ook niks uit. Liever wou ze dat dan adidas vestjes, blackberry en vans. Er stond wel een paar vans in haar kast, maar die vond ze dan ook écht leuk. En ze was van plan ze nog een keer te pimpen. Glimlachend keek ze naar het meisje. Hayden kon er niks aan doen, maar ze vond haar knap. Een leuk meisje om te zien en ze leek haar nog aardig ook.

Zora stopte haar bijna uit elkaar vallende mobiel terug in haar tas en keek daarna op naar het meisje naast haar omdat die wat zei. 'Ik heet Zora en ja, ik ben mijn metro kaart kwijt.' zei ze glimlachend en merkte op aan het nagelbijten van het meisje dat ze lichtelijk nerveus was, ze herkende het aangezien ze dat zelf ook altijd deed. Zora vond dat Hayden er leuk uitzag vanwege haar kledingstijl, zelf was ze niet zo bezig met kleding en dat allemaal. 'Maar ik denk dat ik maar zo'n handige taxi neem, ze bestaan niets voor niets.' ze glimlachte zwakjes en keek toen even uit over het plein en richting het London Eye die ondertussen alweer een keer rond was geweest.

Hayden keek lachend. "Als je daar het straatje in gaat en dan naar links, daar vind je een goedkope taxi altijd. Hij maakt niet hele verre ritjes maar ik hoop dat dat geen probleem is!" ze sprak kalm. Met haar voeten veegde ze over de grond. Angry Birds trok haar aandacht opnieuw. Ze vond Zora een erg aardig meisje, dat was het probleem niet. Maar of Hayden haar echt als vriendin kon gaan zien? Natuurlijk sprak iedereen wel eens een willekeurig persoon aan, maar zij zocht altijd meer achter een gesprek. Vriendinnen, of gewoon kennissen. Tuuut tuut tuut tuut tuut, klonk er uit haar handpalm. Haar mobiel, een sms. Ze liet het gaan en opende hem nog niet. Alleen keek ze naar de afzender. Iemand die ze niet kende. Zometeen zou ze nog wel kijken, nu niet. Nu sprak ze met Zora. Haar aandacht was nu voor het meisje naast haar op het oude bankje.

Zora knikte 'bedankt, ik hoop dat Wembley niet te ver is dan.' ze keek terug naar Hayden en glimlachte licht. Zelf was ze niet zo'n iemand die met onbekende mensen een geprek begon, maar als de ander begon vond ze het nooit erg en ook best wel fijn. Ze keek naar het spelletje dat Hayden aan het doen was op haar mobiel, 'Angry Birds, echt een frustrerend spel als iets niet om wil vallen.' zei ze zacht en keek weer op naar de mensen. 'Wat doe je eigenlijk? Als ik vragen mag. School, werk?' vroeg ze aan Hayden. Zora probeerde haar sociale vaardigheden wat beter te maken, goed in gesprekken starten was ze eigenlijk nooit. Hayden leek haar een aardig meisje en naast haar studie kende ze nog maar weinig mensen in de stad.

Hayden sloot het spel af. "Ach, ik doe het alleen als ik me dood verveel. Maar anders ook niet hoor!" zei ze lachend. "Oh, ben model." ze begon te vertellen. "Mijn laatste job was halfnaakt in een bos. Ergens bij een heuvel, ik weet niet precies meer waar. Maar dat boeit ook niet." vertelde ze vrolijk. "Alleen het was koud! Ik droeg een topje en een soort onderbroek. Alleen je snapt, als het voor een lingerie merk is, dat het topje doorscheen en je vrolijk de bh er onder zag." ze vertelde het met een pijnlijk gezicht. Nee die job was geen pretje, en ijskoud. Ook vielen er langzaam blaadjes op haar en dat maakte dat het lang duurde en duurde. Voor elke foto moest ze 5 minuten wachten tot haar make up goed was, haren goed waren gedaan en blaadjes dan weg geplukt waren. "The autumn collectie." ze noemde de naam van de collectie. De foto's moesten er bij passen, en daar was zij dus voor ingehuurd.

Zora luisterde vol bewondering naar het verhaal van Hayden, gek vond Zora het niet dat ze model was. 'Wauw, jij maakt nog eens wat mee.' zei ze en lachte zacht. 'Modellenwerk is best lastig of niet? Aangezien je zelfs half naakt voor een camera moet staan.' ze keek Hayden aan met een glimlach. Zelf zou Zora nooit aan modellenwerk doen, liever staat ze achter een camera, niet dat ze dat kan hoor. Ze keek even op haar horloge naar de tijd en bedacht even hoelaat ze naar huis zou gaan. 'Waar woon je trouwens? Ook in Londen?' vroeg ze aan Hayden. Zelf woonde ze liever niet midden in de stad dus ze had geluk dat ze er iets buiten woonde, ook al was ook Wembley een best druk stukje. Ze woonde vlakbij het Wembley stadion, dus als er dan een erg bekend iemand op moest treden was het extra druk.

Hayden knipperde een paar keer, en wreef toen in haar oog. Er zat een dingetje in. Hevig begon ze verder te knipperen. "Ach, opzich is het best normaal voor de camera halfnaakt moet staan in de kou, er zijn mensen die ergere dingen hebben mee gemaakt!" zei ze trots. Over de volgende vraag dacht ze wat langer na. "Hmm, eigenlijk. Als je niet zo bekend ben leef je in onzekerheid. Je weet niet hoeveel jobs je krijgt, wat je er voor betaald krijgt en of je ze wel krijgt." Ze dacht na. "Zo moest ik een keer naar Athene waar me veel jobs beloofd waren, sowieso wel 10. Maar ik kreeg er 3." ze dacht er niet graag aan terug. Eigenlijk had ze gewoon een reis gemaakt, daar het geld terug verdiend en dan kon ze terug reizen. Dus het komt er op neer dat ze de reiskosten er mee kon betalen en terug verdienen. Toen had ze nog weinig over wat op haar rekening terecht kwam. "En ja, ik woon in London. Het centrum is mijn thuisplaats." Ook over dit was ze trots, ze had een best groot huisje boven een winkeltje. Beter kon ze zich niet wensen.

Zora knikte en glimlachte naar haar, 'Athene, pff. Ik kom niet verder dan Londen en Folkestone.' zei ze lachend en beet toen op haar lip. Zelf leek het haar te gek om de wereld rond te reizen, mensen te ontmoeten uit verschillende landen en de cultuur proeven, maar helaas was dat niet voor haar opgelegd, misschien als ze wat zou doen met haar tattoo droom dat ze vaker weg kon uit Engeland. Zora zuchtte en keek voor haar uit 'Leuk, ik woon iets verder van het centrum af, maar dat maakt me niet zoveel uit.' zolang ze maar snel in de mooie stad kon zijn, met de mooie mensen. Zora keek nog eens naar de tijd op haar horloge, vijf over drie was het alweer. Ze was iemand van de tijd, altijd wilde ze op tijd komen voor afspraken of moest ze gewoon weten hoelaat het was op een bepaald moment, gek werd ze er soms wel van. Ze friemelde wat met haar handen en ging met haar vinger over één van haar eerste tattoo's een klein driehoekje op de binnenkant van haar middelvinger.

Hayden keek naar Zora. "Moet je weg?" probeerde ze voorzichtig. Ze keek naar haar tattoo. "Mooie tattoo!" zei ze lachend. "En als je weg moet, misschien kunnen we contact houden?" Hayden keek haar trots aan. Weer luisterde ze naar Zora. "Waar woon je nou precies, dan?" ze knikte naar een vrouw die langs liep en zwaaide. Wie het was, nee dat wist Hayden niet. Ach, iedereen zwaaide wel is naar iemand. Uitbundig zwaaide ze terug, want de vrouw bleef door zwaaien. Geschrokken draaide de vrouw zich nu terug. Net goed, dacht Hayden. Misschien lullig voor die vrouw, maar Hayden vond het zwaar irritant als iemand zo deed. Ze keek weer naar Zora, en af en toe naar de lucht. "Het word een beetje bewolkt, misschien gaat 't wel regenen." zei ze kijkend naar de donkere pluimpjes in de lucht.

Zora schudde haar hoofd, 'Nee, ik hoef nog niet weg. Ik heb iets met klokkijken.' ze grinnikte zacht en deed toen een pluk van haar haar achter haar oor en glimlachte toen Hayden wat over haar kleine tattoo zei 'Dankje, ik heb er nog wel een paar.' Zora liet haar handen in haar jaszakken glijden. 'Wembley, een appartement of nouja een huis dat eigenlijk net een appartement is.' Ze lachte zacht om het zwaai contact tussen Hayden en de vrouw, ze was een apart maar leuk meisje. Ook Zora keek naar de lucht en haalde haar schouders op, 'Zou maar zo kunnen, gelukkig ben ik voorbereid op het Engelse weer.' ze haalde een kleine inklap paraplu uit haar tas en deed hem er daarna weer in.

Hayden keek haar aan. "Het Engelse weer is nooit te vertrouwen nee." zei ze met een grijns. "Was een keer tijdens een shoot buiten, ze zeiden dat het mooi weer werd enzo. Begon het ineens keihard te regenen. Dat vond het apparatuur niet zo leuk geloof ik. Alles kapot, en er begon zelfs iets te roken." Haar stem klonk wat lager dan normaal. Ze hoestte. "Het was een dag om nooit te vergeten, iedereen zich druk maken en ik gewoon daar staan met die paraplu die ik ook tijdens de foto's boven me moest houden en moest gebruiken enzo." Haar leven was bepaald niet saai. Echt niet zelfs, ze maakte van alles mee. Alles wat je je maar kon bedenken tijdens een shoot gebeurde wel eens een keer.

_

kort stukje sorry.

'Tja, het risico van Engeland.' zei Zora lachend en haalde toen een hand door haar haar, Hayden had totaal geen saai leven zo te horen. Ze beet op haar lip en keek toen richting Hayden, 'Hey, ik denk dat ik maar richting huis ga..' zei ze zacht en stond toen op en trok haar kleding even snel recht. 'Het was leuk je te ontmoeten.' Zora glimlachte en gooide haar tas over haar schouder en liep weg van het bankje na gedag gezegd te hebben tegen Hayden. Zora stopte weer haar handen in haar zakken en voelde haar mobiel, ver van het bankje was ze nog niet en liep toen terug. 'Hey, wat is je nummer? Kunnen we misschien een keer afspreken.' misschien was dit de beste manier om nieuwe vrienden te maken.

"Engeland staat om meer dingen bekend, en het weer kan hier zo omslaan!" zei ze tegen Zora. Ze greens en keek met een frons naar de donkergrijze lucht waar de wolken waar ze telkens dikker en dikker werden. "Oh, oké. Is goed hoor." Ze ging met haar voet over de stenen. "Ja! Het was ook leuk jou te ontmoeten!" antwoordde ze. "Bye." vervolgde ze. Ze zwaaide eventjes naar het weg lopende meisje en wou toen ook opstaan, maar voor dat ze het deed was Zora al weer omgedraaid. "Wat mijn nummer is?" zei ze terwijl ze met haar hand in haar tas grabbelde. Ze pakte een briefje en krabbelde slordig, maar toch wel goed leesbaar haar nummer op het briefje en drukte hem in de hand van Zora. "Dát is mijn nummer." zei ze met een grote glimlach om haar mond. "Tot binnenkort!" riep ze en toen stond ze op. Met grote passen baande ze zich een weg door de drukke menigte. Terwijl ze Zora achter zich liet.

Zora nam het briefje aan en keek even naar het nummer, 'Dankje.' zei ze nog snel voordat Hayden ook haar weg op ging. Ze glimlachte even en drukte toen het briefje in haar zak en daar bleef haar hand, gehaast liep ze tussen de mensen door richting de straat die het meisje van net beschreven had. Eenmaal aangekomen bij de straat was het net zo druk als op het plein, waarschijnlijk wisten veel mensen van de goedkope taxi's hier. Zora liep naar een taxi die net aan kwam rijden, ze stapte snel in en gaf de man beschrijvingen waar ze heen moest. Toen ze onderweg waren pakte Zora haar mobiel en het briefje, het nummer sloeg ze op en stuurde Hayden snel een berichtje -x Zora.- Kort maar nu had Hayden ook haar nummer.

-
Hoe gaan we verder?

Hmm, we meeten elkaar later wel weer!

Oké