Oh please~ || Gemma.

Met al zijn fotografische spullen zoals zijn camera, zijn cameratas en zijn standaard voor zijn camera die zich in zijn tas bevond liep Elijah door de straten om zich uiteindelijk in het beroemde park van London te vestigen. Daar kon je altijd zulke mooie en perfecte foto's maken, dit deed hij naast zijn beroep als hij wat vrije tijd over had naast zijn baan én zijn thuisstudie, waar overigens vrijwel niemand over weet want die studie is totaal niet 'stoer.' En dat was hij natuurlijk wel - kugh. - God. Wat kan JIJ goed liegen zeg, zei Elijah tegen zichzelf in zijn eigen gedachten. Hij had het geluk dat niemand die hij goed kende zijn gedachten kon lezen, want anders was hij al gauw door de mand gevallen en werd de naam 'nerdo' hem ook alweer gauw aangeschreven. Dat was iets wat hij wilde voorkomen, hij was niet meer die jongen van de lagere school. Hij is nu een volwaardige - en naar zijn eigen mening, ook een behoorlijk knappe - man, die niet over zich heen zou laten lopen. Door niemand niet.
Elijah zette zijn camera tegen zijn oog aan, zodat hij door de lens naar de wereld kon kijken. Het viel hem toch elke keer op dat het door de lens allemaal mooier werd. Alsof je - je in een sprookje van de vroegere jaren bevond. Heerlijk vond hij dat toch altijd. Terwijl hij nog steeds door de lens keek liep hij zo het park binnen en hoorde al gauw de vogeltjes fluiten. Heerlijk die natuurlijke geuren, kleuren en geluiden. Maar juist omdat hij zo gefascineerd was door alles om zich heen, ook al kwam hij hier wekelijks, botste hij ineens zo tegen iets of iemand op.

Gemma liep met haar camera om haar nek over de groene velden in het park. De frisse lucht deed haar goed, zeker na een hele ochtend in de collegezaal gezeten te hebben. Een zacht briesje gleed langs haar gezicht en waaide een haarlok weg van diens vaste plek achter haar oor. Ze streek hem afwezig terug en pakte toen de camera in haar handen. Het was heerlijk om even alles op deze manier te zien, veel kleiner, gemakkelijker, alsof de wereld helemaal niet zo enorm en ingewikkeld was. Of gewoon enorm ingewikkeld. Voorzichtig drukte ze de afdrukknop half in met haar ene hand, terwijl de andere het beeld dat ze wilde vastleggen - de roodoranje kleur die de bladeren hadden gekregen van de herfst - scherpstelde.
Pas toen ze even later doorliep merkte ze dat de foto vanaf deze kant een stuk mooier zou zijn geweest. Dat was het fijne van fotograferen. Ook al had je iets vastgelegd, je kon het altijd nog veranderen. Of gewoon verwijderen, als dat nodig was. Juist toen ze de perfecte plaats had gevonden en haar handen opnieuw hun positie terug hadden gevonden voelde ze hoe iets of iemand tegen haar aan duwde en haar uit balans bracht. 'Hé!' Ze keek geërgerd om, maar toen ze zag dat het een jongen was die eveneens met een camera liep verzachtte haar blik enigszins. 'Sorry.'

Toen Elijah tegen iemand of iets aanbotste bleek het een jongedame te zijn, want een vrouwelijke stem riep 'Hé' naar hem toe. Wat geschrokken en niet-wetend wat hij moest doen krabde hij op zijn achterhoofd. 'So-Sorry, kwam er wat stotterend uit zijn mond en stak tenslotte een hand naar haar uit om haar overeind te helpen. Toen hij opmerkte dat ze wat geërgerd naar hem omkeek beet hij wat hard op zijn onderlip. Waarom had hij nou niet beter uitgekeken? Dan was dit niet gebeurd en dan was dit meisje niet boos op hem geworden, maar juist op het moment toen hij zich opnieuw wilde verontschuldigen verontschuldigde het meisje zich ook met 'Sorry!' Vreemd keek hij het meisje aan en haalde toen zijn schouders op. 'Eh.. Het geeft niet?' zei hij tenslotte maar wat vragend tegen de jongedame waar hij net tegen aan botste.

Toen Gemma hem aankeek en de lichtjes geschrokken blik in zijn ogen zag besefte ze dat ze misschien iets te snel was uitgevallen. Hij was waarschijnlijk geconcentreerd geweest op zijn foto, net als zij, en dan kon ze hem dat moeilijk kwalijk nemen. Ze glimlachte eerst een beetje geamuseerd door de vragende toon in zijn stem, maar toen veranderde het naar een voorzichtige, verontschuldigende glimlach, dit keer voor haar geërgerde uitroep die te snel was gekomen. 'Het spijt me, ik was een beetje te snel,' zei ze daarom maar, de toon van haar stem nu rustig, 'ik had ook beter moeten opletten dat ik niet in de weg ging staan.'

Toen er een glimlach op het gezicht van de jongedame verscheen kon Elijah het niet laten om ook een smalle glimlach zijn gezicht niet te laten sieren. 'Het geeft niet joh,' zei hij met een bredere glimlach op zijn gezicht, vooral omdat hij hoorde hoe de toon van haar stem deze keer was. Het was rustiger, wat hem ook een stuk meer gerust stelde. 'Ach. Met mijn domme kop liep ik met één oog dicht en met de andere door de camera heen kijkend. Ook niet echt slim dus.' Lachend keek hij de dame aan en knikte kort met zijn hoofd. Het was naar zijn mening de schuld van beide, zij lette niet op net zoals dat hij ook niet oplette. Hij wijte de schuld niet op haar, maar ook zeker niet meer op zichzelf. Dat zou zelf ook wel een beetje onzin zijn.
'Wat was je aan het fotograferen?' vroeg Elijah tenslotte maar om op een ander onderwerp over te gaan. Eerst een beetje babbelen, dan zichzelf nogmaals verontschuldigen en dan verder gaan met waar hij mee bezig was. Behalve als deze jongedame hetzelfde wilde doen als dat hij wilde doen. Dan konden ze misschien samen nog wel wat doen, samen foto's maken en eventueel foto's van elkaar maken? Daar had HIJ tenminste geen problemen mee, maar natuurlijk weet hij niet wat deze jongedame er van vindt.

Gemma was ontzettend opgelucht toen ze merkte dat hij er hetzelfde over dacht als zij. Ze keek even naar haar camera na zijn vraag en knikte. 'De herfst, eigenlijk, de kleuren zijn deze tijd van het jaar altijd zo prachtig. En het is hier sowieso geweldig. Net alsof je niet midden in de drukke stad zit, maar ergens wat meer afgelegen, rustiger. Er zijn niet zo veel plaatsen als deze dichtbij.' Ze keek even om zich heen en haar blik gleed even vlug langs de bomen en de iets grijzer wordende lucht.
'Ik neem aan dat je hier ook niet zomaar rond liep met die uitrusting?' Er klonk iets geamuseerds door in haar stem, maar ook iets nieuwsgierigs. Ze kende niemand die fotografeerde, en dan bedoelde ze geen vakantiekiekjes. Maar deze jongen zag er zowaar professioneel uit met zijn spullen.

Elijah zag hoe de jongedame naar haar camera keek nadat hij haar een vraag had gesteld, waarna ze naar hem knikte. Met een luisterend oor keek hij haar aan en knikte af en toe met zijn hoofd. 'Ik geef je daar groot gelijk in, het is een mooie plek hiero en vooral in dit jaargetijd.' Een glimlach sierde zijn gezicht en hoorde haar vervolgens weer praten. 'Welnee. Ik kom hier ook om foto's te maken.. Eigenlijk zoek ik een plek voor een volgende shoot met een model,' sprak hij met een nette ondertoon in zijn stem. Ja hij was hier om verschillende redenen, hij was hier om mooie natuurfoto's te maken maar ook om een goede plek te vinden voor een volgende fotoshoot. Elijah was hier dus eigenlijk met een missie, maar aan de andere kant ook voor zijn eigen plezier.

Gemma knikte. 'Echt professioneel dus?' Ze had blijkbaar wel een beetje gelijk gehad toen ze had bedacht dat hij er een stuk beter voorbereid uit zag dan zij. 'Als bijbaantje of verdien je er echt je geld mee?' De foto's die zij maakte waren allemaal gewoon omdat ze het leuk vond om te doen en omdat het haar een hele andere kant van de wereld liet zien. Maar ze had nooit overwogen om er echt wat mee te doen. De jongen leek niet eens zo veel ouder dan zij, en ze vroeg zich af hoe lang hij al fotografeerde. Ze merkte hoe haar blik op zijn camera gericht was en besefte toen pas hoe onbeleefd ze was om zomaar vragen te stellen en hem daarbij niet eens aan te kijken. Maar nu keek ze op en glimlachte ze een beetje verontschuldigend naar hem.

Lachend knikte Elijah met zijn hoofd toen de jongedame aan hem vroeg of hij echt professioneel was. 'Klopt. Klopt,' kwam er uit zijn mond en glimlachte kort naar haar. Het was een aardige dame, dat mocht hij zeker niet ontkennen en met haar praten vond hij niet heel erg erg. Het scheelde dat ze hem geen rare vragen stelde, maar gewoon vragen naar waar ze écht geïnteresseerd was en hij ook. 'Ik verdien hier echt mijn geld mee,' zei hij wederom met een glimlach op zijn gezicht tegen de jongedame die tenslotte opkeek naar hem en hem een verontschuldigende glimlach schonk. Even begreep Elijah de reden waarom niet, maar al gauw had hij het door. Erg snugger. Snel haalde hij een hand door zijn haren heen en bedacht zich toen dat hij zich nog niet had voorgesteld. Erg onbeleefd van je hoor! Bedacht hij zich. 'Oh sorry, ik had me nog niet voorgesteld.' Snel stak hij een hand naar haar uit met een glimlach op zijn gezicht, 'Ik ben Elijah, Elijah Amery.'

Gemma stak eveneens haar hand uit en schudde die van hem. 'Gemma Wright, aangenaam.' Ze beantwoordde zijn glimlach kort. 'Fotografeer je alleen modellen? Of ook andere dingen, landschappen en zo?' was haar volgende vraag, terwijl een van haar handen in de zak van haar halflange, zwarte jas naar de lensdop zocht en die uiteindelijk met een klik terug op de lens zette. Ze had de camera nog niet erg lang, en na er best even voor gespaard te hebben was ze er uiterst voorzichtig mee - ze wilde geen risico's nemen. Ze wist van zichzelf dat dat op een gegeven moment wel weer zou veranderen en ze langzamerhand steeds meer zou proberen, maar op het moment zat ze nog erg vast in de bescherm-fase.